Trainer Kees

tafeltennistrainer

Mijn gedachten gaan terug naar 1991. De Maaspoort in Den Bosch was het decor van de Europese Top 12. Het jaarlijks terugkerende topevenement waar we niet mochten ontbreken. Dat vonden ook mijn clubgenoten van Tornado 74 uit Ten Boer. Het was een periode dat we er bij de club in slaagden om een heus tafeltenniscultuurtje te creëren…

Dat kwam mede door het eerste jeugdteam dat doorstoomde van de afdelingscompetitie naar de Landelijke A-klasse. Nee, als speler was ik daar niet meer bij. Al zorgde mijn komst als speler  – en nog meer van mijn teamgenoot Frank – er een paar jaar eerder wel voor dat we er opeens als speer gingen. In ‘Buurproat’ werden we zelfs met foto en al als de nieuwe smaakmakers onthaald. Maar goed, de jeugd was helemaal gek van tafeltennis. En dat kwam onder meer door trainer Kees. Ik werd helemaal gek (en kletsnat) van zijn ‘droge’ loopoefeningen zonder bal en bat. Allerlei patroontjes, zijwaarts, voorwaarts, steken, flippen, spinnen en weet ik allemaal wat er voorbij kwam. Dat had ie afgekeken van de Zweden. Die hadden zelfs de Chinezen er mee verslagen.

En ja, als die Zweden dan naar jouw land komen dan wil je daar gewoon bij zijn. Trainer Kees maakte de jeugd enthousiast. Kaartjes geregeld, ouders zo gek gekregen om te rijden en hup, op naar Den Bosch. Een hele groep jeugd mee en volop genieten van tafeltennis. We – en vooral trainer Kees – werden op onze wenken bediend. De Zweden waren oppermachtig. Erik Lindh, Jan-Ove Waldner en Jörgen Persson stonden allen op het erepodium. Het zal u niet verbazen dat onze jeugdspelers die weken erop niet genoeg konden krijgen van die zogenaamde droge voetenwerkoefeningen van trainer Kees. Keken we elkaar in het begin nog weleens lachend aan, na Den Bosch gingen we niemand uitgezonderd nog beter ons best doen om de oefening perfect uit te voeren. Wellicht om in gedachten de formidabele rally’s van die Zweden na te spelen.

Het toernooi heeft indruk gemaakt. Ik durf er een goed fles wijn op te zetten dat één van onze grootste jeugdspelers van destijds nog steeds ergens in een schoenendoos de handtekening van Jan-Ove Waldner heeft bewaard. Hij was er als de kippen bij toen die kleine wereldtopper met zijn sporttas over zijn schouders naar de kleedkamers aftaaide. Hij had ‘m te pakken! Dat Mirjam Hooman-Kloppenburg destijds de eindoverwinning opeiste door een overwinning op Gabriella Wirth was voor onze jeugd veel minder interessant. Bepakt en bezakt met posters, spelersfoto’ s, handtekeningen en allerlei gidsen met de mooiste tafeltenniskleding gingen we na een lange dag huiswaarts. Onze nieuwe clubkleding was onderweg al uitgezocht, werden mooie rally’s nog eens uitvoerig besproken en werd al bepaald wie tegen wie zou gaan trainen op de maandagtraining. Nee, niet Pietje tegen Klaasje, maar Jan-Ove zou het opnemen tegen Jörgen. En Zoran was de opponent van Jean-Michel.  Trainer Kees was een tevreden man.

Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op wk-tafeltennis.nl

Laat een reactie achter